لحظه هاست كه آدمي را هيچ و پوچ مي كند.
لحظه هاست كه انسان را فرسوده و خسته از زندگاني مي كند.
لحظه هاست كه عمر ما را به پايان مي رسانند.
و لحظه هاست كه انسان را فريب مي دهند.
بياييد از پس لحظه ها بگريزيم.
به اميد لحظه ي بعد زندگي نكنيم.
اينگونه بينديشيم كه انگار لحظه ي بعدي پس راه ما نيست.
و از همين لحظه لذت ببريم نه به اميد لحظه ي بعدي... 
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
